Շուկայական տնտեսության պարագայում պետությունը սեփական փող չունի, այլ միայն տիրապետում է հանրային, կուզեք` հասարակության, շատ եք ուզում`ժողովրդի փողին:
Ընդ որում, խոսքն ամբողջ պետական բյուջեի մասին է, հետևաբար, իրական «ժողովրդավարության» պարագայում կառավարությունը պետք է լումա առ լումա զեկուցի ամբողջ ժողովրդին, թե ինչու, ինչպես ու որքան գումար է ծախսել այսինչ խնդրի վրա:
Ավելին, պետական բյուջեն բաղկացած է ոչ միայն ուղղակի, այլև անուղղակի հարկերից, վճարներից և տուրքերից (ու այլնից), և այդ ամենը վճարում է ժողովուրդը, միմիայն ժողովուրդը ու բացառապես ժողովուրդը:
Հիմա հարց, вопрос на миллион: Դուք գո՞հ եք այս կառավարության հաշվետվողականությունից, գիտե՞ք, թե ձեր կողմից վճարվող հարկերն ու տուրքերը ուր են գնում:
Вопрос на два миллиона: Դուք վստա՞հ եք, որ ցանկանում եք վճարել այս կառավարության «խաղաղության օրակարգի» համար:
Вопрос на три миллиона: Դուք գիտե՞ք, որ ձեր եկամուտների 40-50%-ից զրկվում եք, որպեսզի ձեզ ընդամենը ասեն՝ «սիրում եմ բոլորիդ, հպարտանում եմ բոլորովդ»:
Մտածեք, խորհեք:
Վահե Գրիգորյան